Əlimi buraxma, Baba!
Qış Günəşi
isidə bilmir canımı.
Əlimi buraxma, Baba!
İsgəndərundan
göyə bülənd olan alovlar
ürəyimi yandırır,
qızdırmır içimi....
Əlimi buraxma, Baba!
Əlini möhkəm-möhkəm tutmağı
Səndən öyrəndim.
Bağçaya gedəndə
“Əlimi buraxma, qızım,” -
deyərdin.
Maşınlardan qoruyardın məni.
Heç buraxmadın ki, əlimi....
“Ən isti yer evimizdir”
- deyərdin, Baba.
Alınmaz qalamızdı evimiz.
Dağılan qala divarlarımız
üşüyür, Baba...
Əlimi buraxma, Baba!
Bu gecə ilk dəfə röyamda
əlimi buraxmışdın...
(Yuxular tərsinə yozulur...)
Dünya çaşqınlıq içindədir...
Sənsə heyrətin fövqündə...
Ört əllərini gözlərimin üstünə, Baba.
Qış Günəşi utanmasın acizliyindən...
07.02.2023
Cenub.az